zondag 18 november 2012

Nikolaj Morsjen: Gedicht (1) (Vertaling)

NIKOLAJ MORSJEN

DEINING

Ik zie waar de zee de schuimbarende band
met de vrouw vandaan heeft,

hoe kolkende golven heldere feeën
en donkere nimfen voortbrengen

en uit de kruising van golven en stralen
de kleuren van vrouwenogen worden geboren:

waar achter turkoois van een Perzische prinses
kobalt is en goud van Keltische Isoldes,

woede met vitriool van Tyrrheense sirenes,
groen van Parijse lichte Madeleines,

lapis lazuli van Phoenicische godinnen,
Pruisisch blauw van stormachtige Brunhildes,
 
van Poolse Marina’s, Russische Marina’s
aquamarijn, ultramarijn… 

Uit het Russisch vertaald door Jan Paul Hinrichs

| Eerder gepubliceerd in Ivan Elagin & Nikolaj Morsjen, Tussen twee spiegels, vertaling Jan Paul Hinrichs (Maastricht: Gerards, 1985), p. 37.

Zie verder over Nikolaj Morsjen: Jan Paul Hinrichs, Verbannen muze. Vijftien essays over schrijvers van de Russische emigratie (Leiden: De Slavische Stichting, 1990), pp. 159-177.

Zie het bericht van 13 september 2013 voor een ander gedicht van Nikolaj Morsjen in vertaling.